Kunnen belastingen op AI en crypto de klimaatcrisis helpen oplossen?

Voormalig klimaatgezant van Parijs-akkoord pleit voor radicale financiering via technologie-belasting, terwijl Amerikaanse staten inzetten op fossiele energie.

Klimaatfinanciering zoekt nieuwe bronnen

In een tijd waarin extreme hittegolven, overstromingen en natuurbranden wereldwijd de kop opsteken, klinkt de roep om alternatieve financiering voor klimaatmaatregelen steeds luider. David King, voormalig hoofdklimaatgezant van het Parijs-akkoord, stelt voor om innovatieve technologieën zoals kunstmatige intelligentie (AI) en cryptovaluta te belasten om de energietransitie te bekostigen.

Volgens King staan overheden wereldwijd voor een fundamentele uitdaging: ze willen economische groei stimuleren, maar lopen vast op financiering voor duurzame oplossingen. Zijn voorstel? "Laat de sectoren die het meeste profiteren van moderne infrastructuur en energie-intensieve technologie, ook bijdragen aan de oplossing van het klimaatprobleem."

Belasting op digitale innovatie als klimaatinstrument

AI en cryptovaluta groeien explosief. Dat brengt niet alleen economische kansen, maar ook aanzienlijke ecologische kosten met zich mee. Het trainen van grote AI-modellen en het minen van cryptomunten vragen enorme hoeveelheden elektriciteit — vaak afkomstig van fossiele brandstoffen.

King pleit dan ook voor een mondiale belasting op AI-ontwikkeling en cryptotransacties. De opbrengsten daarvan zouden rechtstreeks kunnen vloeien naar klimaatadaptatie, hernieuwbare energieprojecten en klimaatrechtvaardigheid in ontwikkelingslanden.

Hij benadrukt dat zo’n belasting wereldwijd moet worden ingevoerd om kapitaalvlucht te voorkomen. "We hebben geen tijd meer voor vrijblijvende conferenties. We hebben daden nodig — en geld," stelt hij.

Ondertussen in Pennsylvania: Terug naar fossiel

Terwijl in Europa en Azië ideeën circuleren over hoe technologie kan bijdragen aan klimaatfinanciering, lijkt men in delen van de Verenigde Staten juist de klok terug te draaien. In Pennsylvania, bijvoorbeeld, zetten Republikeinse beleidsmakers vaart achter wetgeving die de promotie van fossiele brandstoffen opnieuw centraal stelt in het energiebeleid.

Zo willen ze federale fondsen gebruiken om fossiele projecten zoals kolencentrales en gasinfrastructuur nieuw leven in te blazen. Tegelijkertijd wordt groene energie in die voorstellen nauwelijks genoemd.

Milieugroeperingen en progressieve wetgevers waarschuwen dat dit beleid indruist tegen de federale klimaatdoelen van de VS én het klimaatakkoord van Parijs. “Het is alsof je brandstof op een brand gooit terwijl je een brandweerman speelt,” aldus een lokale klimaatactivist.

Internationale tweestrijd: Vooruitgang versus achteruitgang

De tegenstelling kan nauwelijks groter zijn: terwijl internationale klimaatleiders nieuwe heffingen overwegen om de transitie te versnellen, kiezen sommige Amerikaanse staten voor een hernieuwde afhankelijkheid van fossiele brandstoffen. Dit zet niet alleen druk op de binnenlandse klimaatdoelen van de VS, maar ook op de geloofwaardigheid van internationale afspraken.

Volgens King is de tijd rijp om technologie niet enkel als probleem of winstmodel te zien, maar als hefboom voor rechtvaardige klimaatoplossingen. “We moeten de digitale revolutie inzetten voor planetaire overleving — en dat begint met een eerlijk financieel model.”

De roep om een AI- en crypto-belasting als financieringsinstrument voor klimaatactie wint terrein. Maar zolang technologische vooruitgang in sommige regio’s gepaard gaat met politieke regressie, blijft mondiale klimaatambitie een hobbelig pad. Of zoals King het verwoordt: “We hebben geen klimaatcrisis, we hebben een morele crisis.”