Twintig jaar lang leefde Wei Khjan Chan volgens de ritmes van de boekhouding. Facturen in, cijfers controleren, rapporten uit. Alles netjes volgens de regels. Tot plots, geruisloos, een nieuwe speler opdook: kunstmatige intelligentie. Eerst als hulpmiddel, dan als dreiging.
“Als AI zelfs mijn werk kan doen,” dacht hij, “waar blijf ik dan nog?”
Het was dat inzicht dat alles veranderde.
De klik: Van angst naar actie
Chan had geen technische achtergrond, geen computerwetenschap gestudeerd. Maar toen hij hoorde over vibe-coding – een nieuwe manier om met AI en low-code-tools snel werkende apps te bouwen – voelde hij iets. Nieuwsgierigheid. Hoop. En een gezonde dosis koppigheid.
“In plaats van bang te zijn dat AI mijn werk afneemt,” vertelt hij, “besloot ik te leren hoe ik AI kan gebruiken om mijn werk beter te maken.”
De eerste stap: Een probleem dat te klein leek
Het begon met een simpel probleem: reisbonnetjes. Elke maand stapels bonnetjes die handmatig ingevoerd moesten worden in het systeem. Een tijdrovend, geestdodend klusje.
Chan dacht: dit moet slimmer kunnen. Hij gebruikte een AI-tool om tekst uit foto’s te lezen (OCR) en koppelde dat aan een spreadsheet. Binnen een paar dagen had hij een werkende prototype: een mini-app die bonnetjes herkende, bedragen verwerkte en direct doorstuurde naar het boekhoudsysteem.
A 39-year-old accountant knew AI was coming for his job — so he started vibe codingAfter nearly two decades in accounting, Wei Khjan Chan said he feared AI would take his job. To stay ahead, he picked up vibe coding. |
Wat eerst dagen kostte, duurde nu seconden.
Leren van fouten
Niet alles ging vanzelf. Zijn eerste versie werkte alleen voor één bedrijf. Toen hij het systeem wilde uitbreiden naar meerdere klanten, stortte alles in.
“Ik had de basisarchitectuur verkeerd opgezet,” zegt hij lachend. “Maar dat was een geweldige les: eerst goed nadenken, dan bouwen.”
Hij leerde dat AI-hulp niet alles kan oplossen. Je moet weten wat je wilt bereiken, en stap voor stap duidelijk uitleggen wat de machine moet doen — net alsof je een stagiair aanstuurt.
Na de kinderen, nog wat code
Zijn dagen bleven vol vergaderingen, cijfers en klanten. Maar ’s avonds, als de kinderen sliepen, kroop hij achter zijn laptop. Dan was het tijd voor zijn “vibe-momenten”. Kleine stukjes code verbeteren, een functie testen, de AI vragen: hoe maak ik dit beter?
Wat begon als noodzaak, groeide uit tot plezier.
“Ik voelde me weer leerling,” zegt hij. “Elke fout, elke verbetering gaf voldoening.”
Een accountant die anders denkt
Chan merkte al snel dat zijn nieuwe vaardigheden niet alleen tijd bespaarden, maar ook zijn waarde als professional verhoogden.
“AI is geen bedreiging,” zegt hij, “tenzij je stilstaat. Het is net als Excel in de jaren ’90 — wie het niet leerde, viel uit de boot.”
Hij begon collega’s te helpen, workshops te organiseren en binnen zijn beroepsvereniging te pleiten voor meer AI-opleiding.
De kracht van klein beginnen
Zijn belangrijkste advies aan anderen: start niet te groot. Geen ingewikkelde prompts of megaprojecten. Kies iets kleins wat je dagelijks stoort — en verbeter dat met AI.
“Elke kleine oplossing die je zelf bouwt, maakt je werk leuker,” zegt hij. “En het laat zien dat jij de regie houdt over technologie, niet andersom.”
De toekomst van zijn vak
Chan ziet een toekomst waarin accountants niet verdwijnen, maar evolueren. Waar cijfers nog steeds tellen, maar waar inzicht, interpretatie en creativiteit belangrijker worden dan ooit.
“AI kan berekenen,” zegt hij, “maar het begrijpt niet waarom die cijfers ertoe doen. Dat blijft onze taak.”
In een wereld waar technologie razendsnel verandert, koos één accountant ervoor om niet toeschouwer te blijven, maar deelnemer te worden. Zijn verhaal is geen uitzondering — het is een voorbode.
Zoals hij het zelf zegt:
“Het is beter mezelf te vervangen, dan door anderen vervangen te worden.”
