In een recent statement reageert de maker van de AI-actrice Tilly Norwood op de hevige kritiek op sociale media. Ze benadrukt dat Norwood geen vervanging is van echte acteurs, maar eerder een nieuw artistiek experiment: “een stuk kunst,” een “nieuw penseel” om verhalen te vertellen.
Een digitale ster onder vuur
De onthulling van Norwood — een volledig door AI gegenereerde “actrice” — stuitte op felle tegenreacties uit de entertainmentwereld. Tal van gevestigde acteurs en bonden stelden scherp dat zo’n creatie de menselijke touch, ervaring en emoties ondergraaft, en kritiek dat AI-personages de werkgelegenheid voor echte artiesten ondermijnen.
|
Creator Behind AI Actress Tilly Norwood Responds To Social Media BacklashIf anything, this has created an opportunity to figure out a consensus on what to do about AI content before the videos become even more commonplace. |
Deze verontwaardiging werd aangewakkerd toen bekend raakte dat er gesprekken liepen met talentenbureaus om Norwood te vertegenwoordigen — wat voor velen neerkwam op een nieuwe stap richting commercialisering van AI als volwaardige “acteur”.
De verdediging: AI als nieuw instrument, niet als bedreiging
De ontwerper van Norwood — Eline van der Velden — verdedigt haar creatie met de stelling dat AI niet bedoeld is als vervanger van menselijke acteurs, maar als uitbreiding van het artistiek palet. Net zoals animatie of CGI ooit werden gezien als nieuwe vormen binnen filmkunst, moet AI volgens haar een extra instrument zijn om verhalen te vertellen.
In haar statement schrijft ze: “Ze is geen vervanging van een mens, maar een creatief werk — een kunstwerk.” Ze gelooft dat AI-personages de deur openen naar verhalen die anders te duur of te complex zouden zijn om te maken.
Wat betekent dit voor film en media?
De controverse rond Tilly Norwood brengt een significante discussie op gang over de rol van AI binnen de creatieve industrie. Enerzijds biedt AI mogelijkheden om productiekosten te verlagen en visueel ambitieuze projecten betaalbaarder te maken. Anderzijds rijst de kritische vraag of “authentieke” kunst — met echte emoties, echte menselijke ervaring — hiermee onder druk komt te staan.
